اشعار

در چـشـم های مـنـتـظرم نا نمانده است          یک چـشـم هم بــرای تماشا نمانده است

از بسکه گریه کرده ام و خون گریستم          اشکی برای دخـتـر زهـرا نـمانـده است

کسی محـبـت خـود يا که بـرمـلا نـکـنـد           و یـا به طـعـنـه و دشـنـام اعـتـنـا نکـنـد

تـمـام شـهـر ز احـوال من خـبـر دارنـد           قـرار نیست دلـی بـشـکـنـد صـدا نکـنـد

یکسال میشود که تو هم پر کشیـده‌ای           من هم به سوگ پر زدن تو نشسته‌ام
شـایـد به جـا نـیـاوری‌ام آشـنــای من           می‌بینی از فراق تو خیلی شکـستـه‌ام

نه هم دمی، نه مونسی،نه یـار و یاوری           جان دادنم چه سخت شد این روز آخری

یک سال و نیم هست که هِی میخورم زمین                مـثـل کــبـوتـری کـه نـدارد دگـر پــری

زخـمیِّ زنجـیـرم، کـبودِ بی شمارم            بر شانه هایم، زخم های کهنه دارم

همشیرۀ خورشیـدم و بانـوی نـورم           هر چند که در پـنجۀ گرد و غـبارم

ای وقــــار تـو وقــار پـنــج تـن            گـردش تـو در مـــدار پـنـج تـن

خـطبـه هایت، ذوالـفـقـار پنج تن           ای هــمـه دار و نــدار پـنـج تـن

یک سال و نیم مانده غمت در گلوی من           هر روز و شب تویی همه جا روبه روی من

در زیــر آفــتـــابــم و تشـنـه شـبـیه تـو            دنیا کـشـیــده خـنــجـر غـم بر گــلوی من

هنگامه ی وصال من و دلبــرم شده             این الحسین زمــزمــه ی آخرم شده

چشمم به راه مانده کجایی عزیز من            پیــراهن تو گــرمی بال و پـرم شده

جان و دلم فـدای تو ای دلبــرم، حسین            دیگــر رسیـده است دم آخــرم حسیـن

من رو به کربلای تو خوابـیــده ام اخا            دیــدار من بیــا، پــسر مــادرم حـسین

وقبل از اینکه مرا هم از این سرا ببرید           کـمک کنید مـــرا سمت کــربــلا ببرید

تمام قــامت من را شکسته داغ حسیــن            کمک کنید مرا دست بر عـصا ببــرید

آه ای صبور قـافـلـۀ غـم سـفـر بخیـر            راوی روضه هـای محـرم سفـر بخیر

خلـوت نشین نیـمه شب ندبه های اشک            دلگـیر بغض های دمادم سفر بخیر...